Bom

Wij kregen deze avond enigszins verontrustende informatie toegezonden door een betrouwbare bron (informatie die daarna ook via de kranten en het televisiejournaal bevestigd werd) dat er in het Oost-Vlaamse Sleidinge een oude Engelse vliegtuigbom zou zijn gevonden, bij graafwerken aan de kerk.

Hiermede wensen wij de gehele Steelse Stam gerust te stellen, en te bevestigen dat tante Chris en haar kleinkinderkroost werden geëvacueerd naar de gemeenteschool en daar van een warme maaltijd zouden voorzien worden, dat ome Leo zijn televisieuurtje kon gaan verder zetten bij de oude tuinman (die niet in de evacuatiezone vertoeft), dat tante Jenny en tante Rozie op stap waren naar Nieuwvliet en Vlissingen en indien nodig daar kunnen overnachten. Emmy, Carl, Raf en Catherine zouden aan het werk geweest zijn in respectievelijk Gent of Brussel. De enigen van wie wij nog geen update ontvingen zijn tante Greta en nonkel Pascal, en zij mogen dan ook de rest van de familie geruststellen via deze blog.

Een bom onder de sokkel van Leo Steel senior. Decennia lang.
Een welgemeende dank aan de pientere ambtenaar die hem jaren geleden naar de Weststraat verhuisde.

Liefde is…

Wilt u zich eens goed kwaadmaken op deze blog?
Dat mag.
Op deze troela.
U weet vast wel waarom.

Afscheid

Dag Witte Oma., eeuwig kloppend hart van onze grote familie.
Dag tante Paula, laatste van de oudste generatie Steels.

Het Achterkleintjesbal van 2011 zal in jullie ere zijn.

Sleidingedorp steunt Concepcion!

Aangezien dit een familieblog is, en families elkaar steunen in moeilijke tijden, vragen wij u voor één keer geen geld (dat gaf u al aan Haïti), maar een paar bemoedigende hartekreten voor de Steelse overlevenden van de enorme aardbeving die Chili vorige week op haar grondvesten deed daveren (zij hebben sinds enkele dagen namelijk weer internet)!

De Zeven houden stand en zijn ongedeerd. Arthur en Clément hebben het vooral moeilijk om te gaan slapen. Maar iedereen past zich aan aan de zeer moeilijke situatie. Elektriciteit en gas zijn (sinds gisteren) terug aangesloten, maar er is nog steeds geen water (dat wordt voorlopig uit het zwembad gehaald en meesterlijk gezuiverd door Sofie). Ze hebben nog voedsel, maar niet voor lang. Dankzij het gas kan Sofie nu wel haar bakkerschort boven halen en brood op de plank leggen!

De wijk waar ze wonen wordt bewaakt door militairen, en Benoît patrouilleert beurtelings, samen met andere mannen uit de buurt. Hij heeft het ook druk om de fabriek (die van de tsunami gespaard is gebleven) zo snel mogelijk weer op te starten. De herstellingen zijn volop bezig.

En nu is het uw beurt. Een sympathiek reactietje graag, hier onderaan de knop!

Uw persoonlijke Artsen Zonder Grenzen-noodhulpteam.